Een speurtocht van veertig jaar heeft me bij menig architectonisch kunstwerk uitgebracht.
Op een gegeven moment vroeg ik me af wat de "drive" daartoe was. Een regressie onder begeleiding van een hypnotherapeute maakte duidelijk dat ik in een vroeger bestaan deel uit maakte van de lichting jonge bouwkunde studenten die met de art nouveau bouwkunst als midddel, van deze wereld een betere plek wilden maken.
Op het moment dat ik daar zelf ook praktisch mee aan de gang zou gaan kwam de oproep voor frontdienst in Wereldoorlog 1. Die heb ik niet overleefd. Dat leven liet een alles-is-mislukt-gevoel achter.
Kennelijk heeft het het Grote Geheel behaagd om me nog eens terug te laten keren op deze aarde in een tijd waarin alle middelen en mogelijkheden er zijn om uitgebreid kennis te nemen van de verdere ontwikkelingsgang van de Art Nouveau beweging.
En om vast te stellen dat er toen wel degelijk schoonheid aan de wereld is toegevoegd. Ik wil u daar graag in mee laten delen...!