Brussels has one museum that just can be visited one weekend per month, Maison Cauchie. The former house and workshop of Paul and Lina Cauchie . Both of them applied artists. You can read the complete story on:  

After their passing away, the house turned into ruins, but luckily some people stopped this process and made it possible for us  to walk around in this house where Beauty still dwells….

Een lang gekoesterde wens is onlang in vervulling gegaan; een bezoek aan het Gauchiehuis in Brussel.
Dit 'museum' is slechts één weekend per maand te bezoeken.
Dat vergt dus wat pas- en meet werk,
maar het is die moeite meer dan waard!
Het pand werd rond 1905 ontworpen door Paul Cauchie als woon- en bedrijfsruimte voor toegepaste kunsten voor hem en zijn minstens zo creatieve vrouw Lina Cauchie-Voet. Het echtpaar heeft een productief en naar het zich laat aanzien, ook gelukkig leven in dit huis doorgebracht.
De hele historie van het huis kunt u uitgebreid lezen op:  


Ik zal me hier beperken tot de hoofdlijnen.
Na het overlijden van eerst Paul, en later Lina, en de desinteresse van erfgenamen volgde een periode van leegstand en verpaupering die bijna een 'point of no return' bereikte. De sloopvergunning lag al klaar.
Maar door de taaie volharding van enkelen is het gelukt voor het huis een monumentenstatus te verwerven, het aan te kopen en in een uitgebreid restauratie proces z'n vroegere verschijningsvorm te hergeven. Hulde!
Wie in de Frankenstraat de ongebruikelijke gevelvorm van nummer 5  ontwaart tussen de meer 'normale' huizen, zal voor alles geïmponeerd  zijn door de enorme sgraffiti op de gevel. Het stelt een aantal muzen voor die duidelijk zijn beïnvloed door de Prerafaëlitische vormgeving, één van de inspiratiebronnen van Gauchie, een andere was de vormentaal van Mackintosh, en dus indirect het Japonisme.
De muzen komen niet helemaal tegemoet aan de klassieke  voorstelling die we er van hebben.  Ze zijn er in ieder geval voor de:

Beeldhouwkunst 3x
Schilderkunst
Muziek
Architectuur
Sierkunst
Verder is er nog een mysterieuze dame de meest rechtse, die wat uit de toon valt. Ze lijkt een rond voorwerp in de plooien van haar kleed te verbergen.
Ik heb daar wel een idee over, dat ik in de lezing over esthetiek verder zal onderbouwen maar voorlopig blijft dat nog even een verrassing.
Dat past overigens wel bij het huis, verrassingen. Want toen de restaurateurs er  bezig gingen troffen ze achter het  behangselpapier een aantal sgraffiti aan, die naar mijn idee tot het mooiste behoren wat de Art Nouveau periode heeft opgeleverd. Ook hier is er weer sprake van allegorische voorstellingen.
De zintuigen. We zien de tastzin, de reuk, de smaak, het gezichtsvermogen en het gehoor op een prachtige wijze verbeeld.
Het is een ongelooflijk inspirerende plek. Eén van de laatste plekken in onze cultuur, waar de Schoonheid nog woont!